Πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον κορωνοϊό

Η πανδημία του νέου κορωνοϊού έχει προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία στον πληθυσμό και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ακολουθούμε οδηγίες πρόληψης που δίνονται από φορείς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ). Ένα εξίσου πολύ σημαντικό ζήτημα αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσουμε στα παιδιά για τον νέο ιό. Ακολουθούν ορισμένες οδηγίες για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για αυτό το ζήτημα.

• Παραμένουμε ανοιχτοί στην επικοινωνία με τα παιδιά, χωρίς να τα πιέζουμε να μιλήσουνε για αυτό και δίνοντας αξία στις σκέψεις τους.
• Προσαρμόζουμε τον τρόπο που θα τους μιλήσουμε για το ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψη το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού και παραμένοντας ειλικρινής. Ίσως χρειαστεί να επαναλάβουμε τα όσα έχουμε πει καθώς τα παιδιά μπορεί με αυτό τον τρόπο να αποζητούν τον καθησυχασμό.
• Η πληροφόρηση και η ενημέρωση θα ήταν πολύ σημαντικό να γίνεται από αξιόπιστες πηγές (ΠΟΥ: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ΕΟΔΥ: Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας) και με περιορισμένη συχνότητα (μια φορά την ημέρα ενημέρωση για τις εξελίξεις).
• Αποφεύγουμε μη ρεαλιστικές υποσχέσεις ενημερώνοντας τα παιδιά ότι είναι ασφαλή στο σπίτι χωρίς όμως να μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει κάποιο κρούσμα στην περιοχή μας.
• Τα παιδιά παρατηρούν τις αντιδράσεις μας, ακούνε τα λεγόμενά μας και γι αυτό είναι σημαντικό να προσέχουμε αυτά που λέμε, αυτά που κάνουμε και να επενδύουμε στη διαχείριση του άγχους μας. Ενδεχομένως οι γονείς να αποζητούν συχνή ενημέρωση για τις εξελίξεις αλλά από την άλλη τα παιδιά μπορεί να μην επιθυμούν να ενημερωθούν για το τρέχον ζήτημα.
• Τα παιδιά τείνουν να προσωποποιούν τις καταστάσεις και ενδέχεται να ανησυχούν για τους εαυτούς τους καθώς και για το κοντινό τους οικογενειακό περιβάλλον. Παιδιά τα οποία έχουν προηγούμενες εμπειρίες ασθένειας ή απώλειας ενδέχεται να είναι πιο ευάλωτα σε εικόνες και πληροφορίες σχετικά με τον νέο ιό. Σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά αυτά ενδέχεται να χρειάζονται περισσότερη προσοχή και υποστήριξη.
• Τα σημεία στα οποία εντοπίζεται αυξημένη ανησυχία του παιδιού είναι τα εξής: διαταραχές στον ύπνο, παρεισφρητικές σκέψεις, ανησυχίες, επαναλαμβανόμενοι φόβοι για ασθένεια ή και για θάνατο και αίσθημα ανασφάλειας μακριά από τους γονείς. Αν κάποια από αυτά τα σημεία είναι έντονα και επίμονα, απευθυνόμαστε σε κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας.
• Διαβεβαιώνουμε τα παιδιά ότι υπάρχουν γιατροί και ειδικοί οι οποίοι κάνουν ότι μπορούν για τη βελτίωση της κατάστασης.
• Επεξηγούμε στα παιδιά ότι τα μέτρα απαγόρευσης είναι προληπτικά και ακόμα κι αν κάποιοι νοσήσουν, οι περισσότεροι γίνονται καλά.
• Η ανάδυση αρνητικών συναισθημάτων, αβεβαιότητας και έντονης ανησυχίας είναι απόλυτα φυσιολογικά αποτελέσματα μιας τέτοιας κατάστασης. Ως γονείς θα ήταν πολύ βοηθητικό να συγκρατούμε και να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας αξιοποιώντας όλες τις διαθέσιμες πηγές υποστήριξης, ώστε να μη μεταφέρουμε στα παιδιά το άγχος μας αλλά να διαχειριζόμαστε και τα δικά τους άγχη.
• Αποφεύγουμε να στιγματίζουμε και να κατηγορούμε άλλους ανθρώπους για την έκβαση της κατάστασης. Ο ιός μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε ανεξάρτητα από τη φυλή ή την εθνικότητά του.
• Μπορούμε να μοιραζόμαστε τα νέα αλλά με σύνεση χωρίς να υπερφορτώνουμε τα παιδιά με πληροφορίες και λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις νοητικές και ψυχικές τους δυνατότητες. Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε ότι τα εμπιστευόμαστε, τους δίνουμε αξία και αυτό μπορεί να ενισχύσει την ανθεκτικότητά τους.

Χρήστος Σάββα 

Ψυχολόγος MSc

Γνωστικός Συμπεριφορικός Θεραπευτής